دنیا در دورانهای مختلف، رهبران بزرگ و کوچکی را به خود دیده است، از رهبران مذهبی، سیاسی، فکری و…
در همین دورانی که ما زندگی می‌کنیم کشورهای مختلف، با گرایشات مختلف، توسط افراد متفاوتی رهبری می‌شوند.
البته لازمه زر و زور همیشه و همه جا، فساد و است و تباهی.
لذا در تمامی دورانها، کمتر رهبری پیدا می‌شود که پاک و پاکیزه باشد، تنها چیزی که هست فساد رهبران در بسیاری از موارد پوشیده و سرّی می‌ماند و اگر هم چیزی درز کند اندکی از بسیار است.
در بسیاری از موارد هم که فساد درز کرده، فساد یا توجیه شده و یا انکار و اگر راهی باقی نمانده عذرخواهی.
اما پدیده شگفت دوران کنونی ما، این است که فساد آن چنان علنی شده که رهبران نه تنها تلاشی برای پوشاندن آنها نمی‌کنند، بلکه احیانا به فسادهایشان افتخار هم می‌کنند.
دیگر نه از توجیه و انکار خبری هست و نه از پوزش.
تازه این مربوط به فسادهایی است که در نگاه همه مردم فساد است، مثل فساد اخلاقی و فساد مالی و…. اما فسادهایی که از درک عموم مردم پنهان است، مانند فساد عقلانی، اعتقادی، ایمانی و… که غوغاست!
دیگر از ناپاکی لقمه و نطفه سخنی نمی‌شود گفت!
اینها رهبران مردم دنیا بوده و هستند و خواهند بود!
زمام امور ملتها به دست این ناپاکان بوده و هست و خواهد بود!
البته موارد بسیار نادری پیدا می‌شود که در یکی دو بُعد، سالم بوده‌اند.
اما در میان همه امتها و فرقه‌ها و مکاتب فکری و سیاسی، تنها یک مکتب هست که رهبرانش معصوم هستند، البته نه فقط ادعای عصمت داشته باشند، عصمتشان، هم برهانی است و هم تجربه آن را بارها و بارها ثابت کرده است.
آن مکتب، مکتب شیعه است که امامش باید معصوم باشد.
امام بر اساس مکتب برهانی شیعه، از سرشت آفرینشش بگیر تا نطفه و لقمه‌اش، و تا تک تک کارهایش، همه و همه پاک پاک است، اصلا خطا در کارهایش راه ندارد، تا چه رسد به گناه و ظلم و ستم.
اگر از ابعاد آلودگی رهبران عالم آگاه باشیم…
و اگر ابعاد پاکی امامان شیعه را بشناسیم…
باید از عظمت غرور سر به آسمان ساییم و از شدت سرور قالب تهی کنیم!
امام شیعه، ذاتش پاک پاک، چون از سرشت علیین آفریده شده…
نطفه و لقمه‌اش هم که معلوم است…
در صفاتش، جامع تمامی کمالات…
در افعالش مظهر عدل و احسان و رحمت…
این همه خوشبختی، برای غیر شیعه محال است محال.
خداوندا چقدر مرا خوشبخت آفریدی که در امام زمان من، غباری ناخوشایند و لکه‌ای ناپسند وجود ندارد!
خداوندا چقدر مرا سرافراز نموده‌ای که امام زمان من، فخر و افتخار جهانیانند!
خداوندا چگونه بر من منت نهادی که امام زمان من، تک و یکتا و یگانه است!
اینها همه بماند…
آن چه اشک شوق و شرمندگی را بر گونه سرازیز می‌کند، محبت امام زمان من است…
آن گاه که سید بن طاوس…
در سحرگاهی…
پا به سرداب سامرا می‌گذارد…
نغمه آن دلدار را می‌شنود…
که در تب و تاب است…
با دلی سوزان و اشکی ریزان…
با خدایش مناجات می‌کند…
و نگران شیعیانش…
خداوندا… به راستی که شیعیان ما از پرتو نور ما و باقیمانده سرشت ما آفریده شده‌اند…
[خداوندا… شیعیان ما] با تکیه بر محبت و ولایت ما [گرفتار دام شیطان شده‌اند و] و گناهان زیادی انجام داده‌اند…
[خداوندا…] اگر گناهانشان، میان تو و آنهاست، از آنها درگذر که ما از آنها راضی شدیم…
[خداوندا…] و اگر گناهانشان در میان خودشان است، پس میان آنها اصلاح فرما و جریمه آن را از خمس ما تقاص نما…
[خداوندا…] آنان را وارد بهشت ساز…
[خداوندا…] آنان را از آتش دوزخ دور بدار…
[خداوندا…] آنان را همراه دشمنانت در [آتش] غضب خود مسوزان…
[خداوندا…
خداوندا…
خداوندا…]
منبع:
عَنِ ابْنِ طَاوُسٍ رَحِمَهُ اللَّهُ أَنَّهُ سَمِعَ سَحَراً فِي السِّرْدَابِ عَنْ صَاحِبِ الْأَمْرِ ع أَنَّهُ يَقُولُ اللَّهُمَّ إِنَّ شِيعَتَنَا خُلِقَتْ مِنْ شُعَاعِ أَنْوَارِنَا وَ بَقِيَّةِ طِينَتِنَا وَ قَدْ فَعَلُوا ذُنُوباً كَثِيرَةً اتِّكَالًا عَلَى حُبِّنَا وَ وَلَايَتِنَا فَإِنْ كَانَتْ ذُنُوبُهُمْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُمْ فَاصْفَحْ عَنْهُمْ فَقَدْ رَضِينَا وَ مَا كَانَ مِنْهَا فِيمَا بَيْنَهُمْ فَأَصْلِحْ بَيْنَهُمْ وَ قَاصَّ بِهَا عَنْ خُمُسِنَا وَ أَدْخِلْهُمُ الْجَنَّةَ وَ زَحْزِحْهُمْ عَنِ النَّارِ وَ لَا تَجْمَعْ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ أَعْدَائِنَا فِي سَخَطِك
في كتاب مهج الدعوات، حكاية عن خليفة اللّه قائم آل محمد و خاتمهم ما هذا معناه، قال: و لقد سمعته سحرا بسر من رأى يدعو فيقول من خلف الحائط: اللهمّ أحي شيعتنا في دولتنا، و أبقهم في ملكنا و مملكتنا، و إن كان شيعتهم منهم و إليهم و عنايتهم مصروفة إليهم، فكأنه عليه السّلام قال: اللهمّ إن شيعتنا منّا و مضافين إلينا، و إنهم قد أساءوا و قصروا و أخطئوا في العمل، رأونا صاحبا لهم رضا منهم، قد تقبلنا عنهم ذنوبهم، و تحمّلنا خطاياهم، لأن معولهم علينا و رجوعهم إلينا، فصرنا لاختصاصهم بنا و اتكالهم علينا كأنا نحن أصحاب الذنوب، إذ العبد مضاف إلى سيّده، و معول المماليك على مواليهم، و ملاذ شيعتنا إلينا و معولهم علينا، اللهم فاغفر لهم من الذنوب ما فعلوه اتكالا على حبنا، و طمعا في ولايتنا، و تعويلا على شفاعتنا، و لا تفضحهم بالسيئات عند أعدائنا، و ولنا أمرهم في الآخرة كما وليتنا أمرهم في الدنيا، و إن أحبطت السيئات أعمالهم فثقّل موازينهم بولايتنا و ارفع درجاتهم بمحبتنا، و هذا خيره كثير للمؤمن الموقن المصدق بأسرارهم